Intercultural del Vallés fem país

Intercultural del Vallés fem país

sábado, 22 de octubre de 2011

A LA CASA DE LOS ESCRITORES

El día 4 de octubre en la biblioteca la Bóbila, estuvimos acompañando al gran poeta y amigo Jose Triviño "Poeta Juglar Adamar"
Estuvimos no solo con el poeta, sino también con el amigo y padre entregado, fue un evento de tinte familiar y ameno porque el autor nos contó algunos apartes de esa sabiduría que se desprende cuando existe una ruptura emocional, porque donde hay hijos en común y respeto, la relación debe de pasar a un plano elevado de la vida y cada cual seguir su camino adelante. Con respecto a  esto me pregunto yo ¿Que puede pasar por la cabeza de una persona que asesina a su pareja porque decide romper la relación?.

El artista nos habla de la falta de entendimiento por el cual pasamos las personas y la falta de aceptación a esa realidad, que con el tiempo se pueden convertir en un sentimiento recíproco.

Pasamos a recitar algunos de sus poemas, donde tuve el honor de recitarle ese que tanto le emociona


Me gusta leer esta poesía, porque me identifico mucho y porque yo tengo muchas que agradecerle a mi madre, es por eso que siempre que tengo oportunidad de compartir con este gran poeta y amigo, hago las veces de portavoz y difusor de sus poemas. José ha tenido la posibilidad de agradecerle a su madre muerta, pero yo le agradezco en vida.

A MI MADRE

¡Que trago más grande me ha dado la vida!
llego a tu casa y no te siento.
Abro la puerta de la habitación y no te veo.
Te llamo y no me contestas.
¿Donde estás mamá?
¿porqué te has ido sin decirme adiós?
¡Que triste y solo me he quedado,
y cuanto te hecho de menos!
Tú que me distes la vida, sacrificando la tuya.
Tú que alimentaste este cuerpo de niño,
al que ahora se ha hecho grande.
Tú que aceptaste que me casara,
y adoraste a mi mujer a la que tú querías.
Tú que eras la alegría de tus hijos y nietos,
ahora ya no estás mamá y siento frío,
sé que son los suspiros tuyos.
¡Qué silencio queda en mi interior y qué vacío!.
No te preocupes mamá que mi corazón es grande,
y en el estás tú.
¡Cuánto te echo de menos!

TE QUIERO MAMÁ

Dice el autor

A las madres hay que despedirlas, ellas van y vienen y estan aqui yo tengo a mi madre y tengo a mi tio, pero tambien a mi abuela, ella tiene conmigo un deuda pendiente porque se enfadaba mucho conmigo de pequeño, porque no queria cargar contra mi padre y lo sé que esta conmigo, entonces yo, una amiga mía Lola Wizner, que es amiga mutua que vive en Mexico pero que es española, nos dijo Jose tienes que despedir a tu madre y entonces escribi esto y se titula "Adiós madre"



Hoy al despertar he tenido un sueño,y mi mente ha empezado a recordar.
Tu ausencia y mi añoranza por ti madre, ya no estas conmigo.
Tu momento a su dia llego.y con el tu descanso,tu paz y tranquilidad.
Yo estoy bien madre, y más de una vez te necesito,
pero no quiero ser egoista porque se que más adelante nos encontraremos.
Yo ya empezo a vivir de nuevo, te llevo siempre en mi alma y mi corazón,
tu paz es mi alegria, tu imagen son mis ganas de vivir,tu ausencia para mi son unas vacaciones largas, 
donde algún día se que nos volveremos a ver. 
Madre ¿sabes una cosa?, estoy contento, hoy empiezo a liberar mi armazón, porque quiero que sepas que mi corazón está lleno de vida, y piensa en tu amor hasta pronto Madre.

Eso es una despedida, porque hay que despedir aunque ellos vayan y vengan, son despedidas porque ellos están aquí y aunque los despidas siguen estando aquí. porque ellos vienen en los momentos delicados que tenemos. Estamos todos de paso somos luces, luces del universo, tenemos las creencias que nos han dado en su momento y en algunas no creemos, pero en realidad somos luces y de repente en alguna otra encarnación podremos ser humanos o tal vez otra cosa.

De repente algunas veces vamos por la calles y vemos al mendigo y decimos hay pobre hombre y la única realidad es que ese hombre esta realizando un trabajo y nos esta demostrando a nosotros lo egoistas que somos, lo poco solidarios y sin saber cúal es ese trabajo que hemos nosotros venido a hacer, o será que no sabemos que es eso que debemos de aprender y que es lo que debemos enseñar, y muchas veces parece que la vida se nos convierte en un circulo repetitivo, pero es porque no hemos aprendido la lección y esto hace que se repita una y otra vez las mismas circunstancias, es como el alumno repetidor que pasa uno o varios años en el mismo curso.
No se cuando comenzó a gustarme la poesía y no entiendo el porque hoy muy pocas personas gustan de ella, será porque le dedicamos muy poco tiempo al "Amor" nos cuesta tanto demostrar eso que somos, de miedo a vernos vulnerables, yo en mi facebook (es una red social) cada día cuelgo un mensaje que es muy mío, que me nace y eso para mi es importante, muchas veces me encuentro amigos que me dicen: yo leo tus mensajes cada mañana, pero son incapaces de colocar que les gusta por temor a no ser vistos como personas emocionales, porque se cree que un hombre que predica de amor, la compasión y la solidaridad es mal visto porque es mejor ir de fuerte sin poder derrumbare esa muralla y aceptar ese llamado que la vida nos esta haciendo para que nos mostremos como somos, quitándonos la mascara que llevamos puesta ¡ Será que cuando nos mostramos limpios y puros, aparecen algunas personas que desean montarse encima! golpearte, pero antes eso sigo adelante y no tengo temor de recibir cuantos golpes porque se que aunque la gente me tire piedras, yo siempre tendré una rosa para brindar y si me vuelve a tirar otra piedra, yo le daré otra rosa y así hasta que este se canse de hacerlo, pero yo jamás devolveré una piedra como respuesta. Porque entonces, siempre nos tiraremos más.
Creo que es más bien aprender a desarmar al otro con sus propias herramientas.


Gracias amigo y hermano

Ahora me tomo el atrevimiento de dedicarle una poesía, a una persona muy especial que hoy me acompaña, y, es mi pareja Isabel.

EXPLOSION DE AMOR

Estando en el lecho del amor,
mirándote a tí toda...
eres un clamor.

Que maravilla,que sensación,
me tiene loco esta situación,
y en nuestra habitación...
se oye una canción.

Que explosión de cariño y deseo,
el que tenemos nosotros dos,
ante la adversidad del tiempo...
que pasión, que locura de deseo.

Sabes que es verdad,
que lo nuestro es amor...
ya lo verás.

No interrumpas el hilo del amor,
que este furor que tengo...
es todo...mí cariño

Ya no tengo desamor,
porque mi corazón ...
está lleno de amor.

De repente fuimos pocos, pero a su vez muchos que disfrutamos de una tarde noche de amor y poesía

Mauricio Noreña Fory 
Intercultural del Valles
Generando nuevos canales de comunicación.
Isabel Sánchez Valle, grabaciones.

No es política lo que hacemos, solo creemos en nosotros mismos y en lo que decimos

1 comentario:

  1. Thanks for sharing, nice post! Post really provice useful information!

    Giaonhan247 chuyên dịch vụ mua hàng mỹ từ website nổi tiếng hàng đầu nước Mỹ và dịch vụ mua hàng ebay từ dịch vụ nhận mua hộ hàng mỹ từ trang ebay vn cùng với dịch vụ mua hộ hàng mỹ về VN uy tín, giá rẻ.

    ResponderEliminar